Według wielu ekspertów, zmagania z kontuzją, to często trudniejszy czas dla naszych umysłów niż ciał. Jak nie oszaleć z powodu kontuzji? Mamy kilka porad.
Na blogu SquashSkills pojawił się w tym tygodniu wpis o radzeniu sobie z kontuzjami. Gary Nisbet pisze w nim o często pomijanym aspekcie czasu wyłączenia z gry: „Frustracja wynikająca z braku możliwości uprawiania naszego sportu może być trudna do opanowania, a emocjonalny wpływ na gracza i jego psychikę jest czymś, na co zbyt rzadko zwraca się uwagę”. Trudno się z nim nie zgodzić.
Wszystkim zmagającym się z psychiczną stroną urazów może pomóc artykuł Dr Alana Goldberga „The Mental Side of Athletic Injury”, specjalisty od mentalnego przygotowania zawodników.
Goldberg zaczyna od wyjaśnienia roli sportu w naszych życiach: jego wpływu na tożsamość i samoocenę zawodnika. Kontuzja rodzi oczywiście problemy tak z jednym, jak i z drugim, co szybko może prowadzić do problemów z psychiką gracza.
Jak się bronić przed wpadnięciem w depresję po urazie wykluczającym z gry albo ograniczającym nasze możliwości? Goldberg przygotował krótki, podzielony na podpunkty poradnik:
- #1 BĄDŹ SMUTNY/A – Pozwól sobie na chwilę żałoby i odczuwania straty jakiej doświadczyłeś. Bycie „macho” lub „silnym” poprzez schowanie swoich uczuć, w tej sytuacji będzie zakłócało Twoje próby poradzenia sobie z sytuacją. Twoje emocje są ważną częścią procesu powrotu do zdrowia. Odczuwanie jest częścią zdrowienia!
- #2 RADŹ SOBIE Z TYM JAK JEST – kontuzjowani sportowcy mają w zwyczaju skupiać się na „mogło być”, „powinno być” i „jeśli tylko” nie złapałbym kontuzji. Czas i energię, który na to tracicie, można lepiej spożytkować na pójście do przodu w procesie wracania do zdrowia. Tak, ta sytuacja popsuła wszystkie plany i marzenia jakie mieliście. Niestety tak teraz wygląda Twoja rzeczywistość i musisz pozwolić sobie na skonfrontowanie się z tym jak jest.
- #3 WYZNACZ NOWE CELE – W procesie powrotu do zdrowia będziecie musieli nauczyć się mierzyć „sukces” w inny sposób niż wcześniej. Być może teraz zdobytymi milimetrami zamiast wcześniejszych metrów sprzed kontuzji. Możliwe, że będziecie musieli zacząć od zera, od nowa budować wytrzymałość czy siłę w ręce/nodze. Skupiajcie się na NOWYCH celach i zostawcie stare w PRZESZŁOŚCI, tam, gdzie teraz ich miejsce. Kiedy wrócisz już do pełni zdrowia, możesz próbować znowu o nich pomyśleć.
- #4 MYŚL POZYTYWNIE – Niezależnie od tego co się wydarzy, niezależnie od tego, jak trudne to się może wydawać, musisz utrzymać pozytywne nastawienie. Od tego może zależeć WSZYSTKO! Kiedy myślisz pozytywnie, takie nastawienie może przyspieszyć proces leczenia i zmniejszyć ilość emocjonalnego bólu, przez który musisz przejść. Negatywne podejście spowolni ten proces. Wszystko zależy od Ciebie. Unikaj negatywności, bo nic dobrego nigdy z niej nie wynika.
- #5 BIERZ UDZIAŁ W SWOIM LECZENIU – Bądź świadomy swojej terapii fizycznej. Słuchaj zaleceń lekarza. Nie szukaj drogi na skróty. Pracuj w czasie rehabilitacji tak samo mocno jak pracowałeś na treningach. Ćwicz też wizualizacje lecznicze codziennie. Jeśli np. leczysz się po złamaniu kości, spędzaj 5-10 minut dziennie wyobrażając sobie, że zaczyna się ona zrastać. „Zobacz” w swojej głowie, jak sporo czerwonych krwinek zbiera się wokół zniszczonego miejsca i pracuje nad jego naprawieniem. Nie zagwarantuję Ci naukowo, że to przyspieszy leczenie, ale mogę obiecać, że będziecie czuć się mniej bezradni. Pojawi się poczucie kontroli nad sytuacją i bardziej pozytywne myśli.
- #6 „TRENUJ” DALEJ – Jeśli uraz pozwala na kontynuację jakiejś części Twoich treningów, nie rezygnuj z nich! Jeśli nie możesz tego zrobić, to „trenuj” mentalnie. Codziennie po 5-10 minut w myślach wyobrażaj sobie jak występujesz w swoim sporcie, jak wykonujesz uderzenia z idealnym timingiem. Pracuj też nad swoimi mentalnymi słabościami. Możesz też chcieć pojawić się na treningu swoich kolegów z drużyny i w myślach przerobić ćwiczenia, które wykonują. Regularne wizualizacje, treningi mentalne Twoich umiejętności pomogą utrzymać połączenia neuronów z mięśniami. Dzięki temu, kiedy wrócisz do ćwiczeń, nie stracisz aż tak wiele.
- #7 SZUKAJ WSPARCIA W INNYCH – Bierz udział w aktywnościach Twojego zespołu. WALCZ ze sobą, żeby się nie izolować. Możesz w takich momentach czuć się bezużyteczny i nagle inni niż pozostali, ale są spore szanse, że to wyłącznie Twoja opinia. Najgorsze co możesz zrobić w trudnym momencie, to odsunąć się od swojej grupy.
- #8 JEŚLI JEST ŹLE, UDAJ SIĘ DO PSYCHOLOGA – Jeśli przez przedłużający się czas wykluczenia ze sportu czujesz się naprawdę źle i straciłeś zainteresowanie dla rzeczy, które wcześniej Cię ekscytowały, zmieniły się Twoje nawyki żywieniowe i rytm snu lub miewasz nawet myśli samobójcze, niezwłocznie zgłoś się do psychologa. Takie objawy oznaczają, że straciłeś perspektywę i potrzebujesz pomocy wykwalifikowanej do tego osoby. Zgłoszenie się do psychologa NIE JEST oznaką słabości. Przeciwnie, oznacza siłę.
- #9 BĄDŹ CIERPLIWY/A – Jeśli spróbujecie zbyt szybko wrócić na kort i pospiesznie przejdziecie proces leczenia, to może prowadzić na kolejną, tym razem poważniejszą kontuzję, która będzie kosztowała Was jeszcze więcej czasu. Kilka dni więcej może być potrzebnych, żeby uraz został całkowicie wyleczony, a rezygnacja z nich może sprawić, że kontuzja będzie wracała co jakiś czas, zabierając wiele tygodni czy miesięcy. Zapamiętaj, czasami najszybsza droga do powrotu jest właśnie tą najwolniejszą!
Źródło: THE MENTAL SIDE OF ATHLETIC INJURIES, Alex Goldberg
